отпорник • (otpornik) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | отпорник (otpornik) | отпорници (otpornici) |
definite unspecified | отпорникот (otpornikot) | отпорниците (otpornicite) |
definite proximal | отпорников (otpornikov) | отпорнициве (otpornicive) |
definite distal | отпорникон (otpornikon) | отпорницине (otpornicine) |
vocative | отпорнику (otporniku) | отпорници (otpornici) |
count form | — | отпорника (otpornika) |
о̀тпо̄рнӣк m (Latin spelling òtpōrnīk)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | отпорник | отпорници |
genitive | отпорника | отпорника |
dative | отпорнику | отпорницима |
accusative | отпорник | отпорнике |
vocative | отпорниче | отпорници |
locative | отпорнику | отпорницима |
instrumental | отпорником | отпорницима |