From охсус (oqsus, “to fight”) + -ааччы (-aaccı), then from Proto-Turkic *sok- (“to heat, to beat”).
охсуһааччы • (oqsuhaaccı)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | охсуһааччы (oqsuhaaccı) | охсуһааччылар (oqsuhaaccılar) |
| partitive | охсуһааччыта (oqsuhaaccıta) | охсуһааччыларда (oqsuhaaccılarda) |
| definite accusative | охсуһааччыны (oqsuhaaccını) | охсуһааччылары (oqsuhaaccıları) |
| dative-lative-locative | охсуһааччыҕа (oqsuhaaccığa) | охсуһааччыларгы (oqsuhaaccılargı) |
| ablative | охсуһааччыттан (oqsuhaaccıttan) | охсуһааччылартын (oqsuhaaccılartın) |
| instrumental | охсуһааччынан (oqsuhaaccınan) | охсуһааччыларанын (oqsuhaaccılaranın) |
| comitative | охсуһааччылыын (oqsuhaaccılıın) | охсуһааччылардыын (oqsuhaaccılardıın) |
| sociative | охсуһааччылары (oqsuhaaccıları) | охсуһааччылардары (oqsuhaaccılardarı) |
| obsolete comparative | охсуһааччылык (oqsuhaaccılık) | охсуһааччылардык (oqsuhaaccılardık) |
| elative | охсуһааччытааҕар (oqsuhaaccıtaağar) | охсуһааччылардааҕар (oqsuhaaccılardaağar) |