From Proto-Slavic *ocьtъ, from Latin acētum.
оце́т • (océt) m
singular | |
---|---|
indefinite | оце́т océt |
definite (subject form) |
оце́тът océtǎt |
definite (object form) |
оце́та océta |
Inherited from Proto-Slavic *ocьtъ.
оцет • (ocet) m (relational adjective оцетен)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | оцет (ocet) | оцети (oceti) |
definite unspecified | оцетот (ocetot) | оцетите (ocetite) |
definite proximal | оцетов (ocetov) | оцетиве (ocetive) |
definite distal | оцетон (oceton) | оцетине (ocetine) |
vocative | оцету (ocetu) | оцети (oceti) |
count form | — | оцета (oceta) |
Inherited from Proto-Slavic *ocьtъ, from Latin acētum.
о́цет • (ócet) m inan (genitive о́цта, nominative plural о́цты, genitive plural о́цтов)
From Proto-Slavic *ocьtъ.
о́цет • (ócet) m inan (genitive о́цту, uncountable, relational adjective о́цтовий)
singular | |
---|---|
nominative | о́цет ócet |
genitive | о́цту óctu |
dative | о́цтові, о́цту óctovi, óctu |
accusative | о́цет ócet |
instrumental | о́цтом óctom |
locative | о́цті ócti |
vocative | о́цте ócte |