познаник • (poznanik) m (feminine познаничка)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | познаник (poznanik) | познаници (poznanici) |
definite unspecified | познаникот (poznanikot) | познаниците (poznanicite) |
definite proximal | познаников (poznanikov) | познанициве (poznanicive) |
definite distal | познаникон (poznanikon) | познаницине (poznanicine) |
vocative | познанику (poznaniku) | познаници (poznanici) |
count form | — | познаника (poznanika) |
From по̀знати.
по̀знанӣк m (Latin spelling pòznanīk)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | по̀знанӣк | по̀знанӣци |
genitive | познаника | познаника |
dative | познанику | познаницима |
accusative | познаника | познанике |
vocative | по̀знанӣче | познаници |
locative | познанику | познаницима |
instrumental | познаником | познаницима |