(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
посо́бник • (posóbnik) m anim (genitive посо́бника, nominative plural посо́бники, genitive plural посо́бников, feminine посо́бница)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | посо́бник posóbnik |
посо́бники posóbniki |
genitive | посо́бника posóbnika |
посо́бников posóbnikov |
dative | посо́бнику posóbniku |
посо́бникам posóbnikam |
accusative | посо́бника posóbnika |
посо́бников posóbnikov |
instrumental | посо́бником posóbnikom |
посо́бниками posóbnikami |
prepositional | посо́бнике posóbnike |
посо́бниках posóbnikax |
From пособи́ти (posobýty, “to aid, to assist, to help”) + -ник (-nyk).
посо́бник • (posóbnyk) m pers (genitive посо́бника, nominative plural посо́бники, genitive plural посо́бників, feminine посо́бниця)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | посо́бник posóbnyk |
посо́бники posóbnyky |
genitive | посо́бника posóbnyka |
посо́бників posóbnykiv |
dative | посо́бникові, посо́бнику posóbnykovi, posóbnyku |
посо́бникам posóbnykam |
accusative | посо́бника posóbnyka |
посо́бників posóbnykiv |
instrumental | посо́бником posóbnykom |
посо́бниками posóbnykamy |
locative | посо́бникові, посо́бнику posóbnykovi, posóbnyku |
посо́бниках posóbnykax |
vocative | посо́бнику posóbnyku |
посо́бники posóbnyky |