From пра́ўда (práŭda) + -а- (-a-) + шука́льнік (šukálʹnik). Compare Russian правдоиска́тель (pravdoiskátelʹ).
праўдашука́льнік • (praŭdašukálʹnik) m pers (genitive праўдашука́льніка, nominative plural праўдашука́льнікі, genitive plural праўдашука́льнікаў, feminine праўдашука́льніца)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | праўдашука́льнік praŭdašukálʹnik |
праўдашука́льнікі praŭdašukálʹniki |
genitive | праўдашука́льніка praŭdašukálʹnika |
праўдашука́льнікаў praŭdašukálʹnikaŭ |
dative | праўдашука́льніку praŭdašukálʹniku |
праўдашука́льнікам praŭdašukálʹnikam |
accusative | праўдашука́льніка praŭdašukálʹnika |
праўдашука́льнікаў praŭdašukálʹnikaŭ |
instrumental | праўдашука́льнікам praŭdašukálʹnikam |
праўдашука́льнікамі praŭdašukálʹnikami |
locative | праўдашука́льніку praŭdašukálʹniku |
праўдашука́льніках praŭdašukálʹnikax |
count form | — | праўдашука́льнікі1 praŭdašukálʹniki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.