разбојник • (razbojnik) m (feminine разбојничка or разбојница, relational adjective разбојнички)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | разбојник (razbojnik) | разбојници (razbojnici) |
| definite unspecified | разбојникот (razbojnikot) | разбојниците (razbojnicite) |
| definite proximal | разбојников (razbojnikov) | разбојнициве (razbojnicive) |
| definite distal | разбојникон (razbojnikon) | разбојницине (razbojnicine) |
| vocative | разбојнику (razbojniku) | разбојници (razbojnici) |
| count form | — | разбојника (razbojnika) |
From ра̀збити.
ра́збо̄јнӣк m (Latin spelling rázbōjnīk)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ра́збо̄јнӣк | ра́збо̄јнӣци |
| genitive | разбојника | разбојника |
| dative | разбојнику | разбојницима |
| accusative | разбојника | разбојнике |
| vocative | ра́збо̄јнӣче | разбојници |
| locative | разбојнику | разбојницима |
| instrumental | разбојником | разбојницима |