розлю́чений • (rozljúčenyj)
розлю́чений • (rozljúčenyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | розлю́чений rozljúčenyj |
розлю́чене rozljúčene |
розлю́чена rozljúčena |
розлю́чені rozljúčeni | |
genitive | розлю́ченого rozljúčenoho |
розлю́ченої rozljúčenoji |
розлю́чених rozljúčenyx | ||
dative | розлю́ченому rozljúčenomu |
розлю́ченій rozljúčenij |
розлю́ченим rozljúčenym | ||
accusative | animate | розлю́ченого rozljúčenoho |
розлю́чене rozljúčene |
розлю́чену rozljúčenu |
розлю́чених rozljúčenyx |
inanimate | розлю́чений rozljúčenyj |
розлю́чені rozljúčeni | |||
instrumental | розлю́ченим rozljúčenym |
розлю́ченою rozljúčenoju |
розлю́ченими rozljúčenymy | ||
locative | розлю́ченому, розлю́ченім rozljúčenomu, rozljúčenim |
розлю́ченій rozljúčenij |
розлю́чених rozljúčenyx | ||
vocative | розлю́чений rozljúčenyj |
розлю́чене rozljúčene |
розлю́чена rozljúčena |
розлю́чені rozljúčeni |