рѧдъ • (rędŭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | рѧдъ rędŭ |
рѧда ręda |
рѧди rędi |
genitive | рѧда ręda |
рѧдоу rędu |
рѧдъ rędŭ |
dative | рѧдоу rędu |
рѧдома rędoma |
рѧдомъ rędomŭ |
accusative | рѧдъ rędŭ |
рѧда ręda |
рѧдꙑ rędy |
instrumental | рѧдомъ rędomŭ |
рѧдома rędoma |
рѧдꙑ rędy |
locative | рѧдѣ rędě |
рѧдоу rędu |
рѧдѣхъ ręděxŭ |
vocative | рѧде ręde |
рѧда ręda |
рѧди rędi |
Inherited from Proto-Slavic *rędъ.
рѧдъ (rędŭ) m
Singular | Dual | Plural | |
---|---|---|---|
Nominative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдове rędove |
Genitive | рѧду rędu |
рѧдову rędovu |
рѧдовъ rędovŭ |
Dative | рѧдови, рѧду rędovi, rędu |
рѧдъма rędŭma |
рѧдъмъ rędŭmŭ |
Accusative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдꙑ rędy |
Instrumental | рѧдъмь rędŭmĭ |
рѧдъма rędŭma |
рѧдъми rędŭmi |
Locative | рѧду rędu |
рѧдову rędovu |
рѧдъхъ rędŭxŭ |
Vocative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдове rędove |