Borrowed from Russian семио́тика (semiótika), from Ancient Greek σημειωτικός (sēmeiōtikós, “fitted for marking, portending”), from σημειῶ (sēmeiô, “to mark, interpret as a portend”), from σημεῖον (sēmeîon, “a mark, sign, token”), from σῆμα (sêma, “mark, sign”).
семиотика • (semiotika)
семиотика • (semiotika) f (relational adjective семиотички)
singular | |
---|---|
indefinite | семиотика (semiotika) |
definite unspecified | семиотиката (semiotikata) |
definite proximal | семиотикава (semiotikava) |
definite distal | семиотикана (semiotikana) |
vocative | семиотико (semiotiko) |
семио́тика • (semiótika) f inan (genitive семио́тики, nominative plural семио́тики, genitive plural семио́тик)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | семио́тика semiótika |
семио́тики semiótiki |
genitive | семио́тики semiótiki |
семио́тик semiótik |
dative | семио́тике semiótike |
семио́тикам semiótikam |
accusative | семио́тику semiótiku |
семио́тики semiótiki |
instrumental | семио́тикой, семио́тикою semiótikoj, semiótikoju |
семио́тиками semiótikami |
prepositional | семио́тике semiótike |
семио́тиках semiótikax |
семио̀тика f (Latin spelling semiòtika)