From Proto-Turkic *tẹri (“skin”).
тері • (terı)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | тері (terı) | терілер (terıler) |
genitive | терінің (terınıñ) | терілердің (terılerdıñ) |
dative | теріге (terıge) | терілерге (terılerge) |
accusative | теріні (terını) | терілерді (terılerdı) |
locative | теріде (terıde) | терілерде (terılerde) |
ablative | теріден (terıden) | терілерден (terılerden) |
instrumental | терімен (terımen) | терілермен (terılermen) |