From Proto-Turkic *tegiŋ.
тиин • (tiin)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | тиин (tiin) | тииннер (tiinner) |
genitive | тииннің (tiinnìñ) | тииннернің (tiinnernìñ) |
dative | тиинге (tiinge) | тииннерге (tiinnerge) |
accusative | тиинні (tiinnì) | тииннерні (tiinnernì) |
locative | тиинде (tiinde) | тииннерде (tiinnerde) |
ablative | тииннең (tiinneñ) | тииннердең (tiinnerdeñ) |
lative | тиинзер (tiinzer) | тииннерзер (tiinnerzer) |
instrumental | тииннең (tiinneñ) | тииннернең (tiinnerneñ) |