тын • (tən) (intransitive)
Borrowed from Tatar тын (tın).
тын • (tyn)
| Declension of тын | ||||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||
| nominative | тын (tyn) | тын-влак (tyn-vlak) | ||
| accusative | тыным (tynym) | тын-влакым (tyn-vlakym) | ||
| genitive | тынын (tynyn) | тын-влакын (tyn-vlakyn) | ||
| dative | тынлан (tynlan) | тын-влаклан (tyn-vlaklan) | ||
| comitative | тынге (tynge) | тын-влакге (tyn-vlakge) | ||
| comparative | тынла (tynla) | тын-влакла (tyn-vlakla) | ||
| inessive | тыныште (tynyšte) | тын-влакыште (tyn-vlakyšte) | ||
| illative (short) | тыныш (tynyš) | тын-влакыш (tyn-vlakyš) | ||
| illative (long) | тынышке (tynyške) | тын-влакышке (tyn-vlakyške) | ||
| lative | тынеш (tyńeš) | тын-влакеш (tyn-vlakeš) | ||
| Possessed forms of тын | ||||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||
| 1st person | тынем (tyńem) | тынна (tynna) | ||
| 2nd person | тынет (tyńet) | тында (tynda) | ||
| 3rd person | тынже (tynže) | тынышт (tynyšt) | ||
Borrowed via Chuvash тӗн (tĕn) from Arabic دِين (dīn).
тын • (tyn)
| Declension of тын | ||||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||
| nominative | тын (tyn) | тын-влак (tyn-vlak) | ||
| accusative | тыным (tynym) | тын-влакым (tyn-vlakym) | ||
| genitive | тынын (tynyn) | тын-влакын (tyn-vlakyn) | ||
| dative | тынлан (tynlan) | тын-влаклан (tyn-vlaklan) | ||
| comitative | тынге (tynge) | тын-влакге (tyn-vlakge) | ||
| comparative | тынла (tynla) | тын-влакла (tyn-vlakla) | ||
| inessive | тыныште (tynyšte) | тын-влакыште (tyn-vlakyšte) | ||
| illative (short) | тыныш (tynyš) | тын-влакыш (tyn-vlakyš) | ||
| illative (long) | тынышке (tynyške) | тын-влакышке (tyn-vlakyške) | ||
| lative | тынеш (tyńeš) | тын-влакеш (tyn-vlakeš) | ||
| Possessed forms of тын | ||||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||
| 1st person | тынем (tyńem) | тынна (tynna) | ||
| 2nd person | тынет (tyńet) | тында (tynda) | ||
| 3rd person | тынже (tynže) | тынышт (tynyšt) | ||
Contraction of аты́н (atýn). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
тын • (tyn) (emphatic form аты́н)
| Mariupol Greek personal pronouns | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| singular | plural | ||||||||
| 1st | 2nd | 3rd m | 3rd f | 3rd n | 1st | 2nd | 3rd | ||
| nominative | го (ho) |
сы (sy) |
тос (tos) |
ты (ty) |
то (to) |
мис (mis) |
сыс (sys) |
тын (tyn) | |
| oblique | мэ́на (ména) |
сэ́на (séna) |
то́на (tóna) |
ты́на (týna) |
мас (mas) |
сас (sas) |
тынц (tync) | ||
| clitic | -ми (-mi) |
-сы (-sy) |
-тун (-tun) |
-тын (-tyn) |
-ту (-tu) |
-мас (-mas) |
-сас (-sas) |
-ц (-c) | |
Inherited from Old East Slavic тꙑнъ (tynŭ), from Proto-Slavic *tynъ.
тын • (tyn) m inan (genitive ты́на, nominative plural тыны́, genitive plural тыно́в)
From Proto-Turkic *tï̄n.
тын • (tïn)
N. A. Baskakov, Toščakova N.A, editor (1947), “тын”, in Ojrotsko-Russkij Slovarʹ [Oyrot-Russian Dictionary], Moscow: M.: OGIZ, →ISBN
From Proto-Turkic *dɨ̄n (“spirit”).
тын • (tın) (definite accusative тынны, plural тыннар)