From Proto-Turkic *tïrŋa-k (“fingernail, claw”).
Cognate with Old Turkic 𐱃𐰃𐰺𐰭𐰴 (tïrŋaq, “fingernail, claw”); Kazakh тырнақ (tyrnaq), Kyrgyz тырмак (tırmak), Uzbek tirnoq, Uyghur تىرناق (tirnaq), Crimean Tatar tırnaq, Turkish tırnak, Turkmen dyrnak, Tuvan дыргак (dırgak), Yakut тыҥырах (tıñıraq, “fingernail, claw”).
тырнаҡ • (tırnaq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | тырнаҡ (tırnaq) | тырнаҡтар (tırnaqtar) |
definite genitive | тырнаҡтың (tırnaqtıñ) | тырнаҡтарҙың (tırnaqtarźıñ) |
dative | тырнаҡҡа (tırnaqqa) | тырнаҡтарға (tırnaqtarğa) |
definite accusative | тырнаҡты (tırnaqtı) | тырнаҡтарҙы (tırnaqtarźı) |
locative | тырнаҡта (tırnaqta) | тырнаҡтарҙа (tırnaqtarźa) |
ablative | тырнаҡтан (tırnaqtan) | тырнаҡтарҙан (tırnaqtarźan) |