тәсіл (täsıl) + -деме (-deme).
тәсілдеме • (täsıldeme)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | тәсілдеме (täsıldeme) | тәсілдемелер (täsıldemeler) |
| genitive | тәсілдеменің (täsıldemenıñ) | тәсілдемелердің (täsıldemelerdıñ) |
| dative | тәсілдемеге (täsıldemege) | тәсілдемелерге (täsıldemelerge) |
| accusative | тәсілдемені (täsıldemenı) | тәсілдемелерді (täsıldemelerdı) |
| locative | тәсілдемеде (täsıldemede) | тәсілдемелерде (täsıldemelerde) |
| ablative | тәсілдемеден (täsıldemeden) | тәсілдемелерден (täsıldemelerden) |
| instrumental | тәсілдемемен (täsıldememen) | тәсілдемелермен (täsıldemelermen) |