From Old Turkic tilkü, from Proto-Turkic *tülki (“fox”).
тӱлгӱ • (tülgü)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | тӱлгӱ (tülgü) | тӱлгӱлер (tülgüler) |
| genitive | тӱлгӱнің (tülgünìñ) | тӱлгӱлернің (tülgülernìñ) |
| dative | тӱлгее (tülgee) | тӱлгӱлерге (tülgülerge) |
| accusative | тӱлгӱні (tülgünì) | тӱлгӱлерні (tülgülernì) |
| locative | тӱлгӱде (tülgüde) | тӱлгӱлерде (tülgülerde) |
| ablative | тӱлгӱдең (tülgüdeñ) | тӱлгӱлердең (tülgülerdeñ) |
| lative | тӱлгӱзер (tülgüzer) | тӱлгӱлерзер (tülgülerzer) |
| instrumental | тӱлгӱнең (tülgüneñ) | тӱлгӱлернең (tülgülerneñ) |