From Proto-Turkic *urug (“seed, child, girl”). Cognate with Karakalpak urıq, Kazakh ұрық (ūryq), Khakas урух (urux), Kyrgyz урук (uruk).
уруг • (urug) (definite accusative уругну, plural уруглар)
Declension of уруг | ||
---|---|---|
Nominative | уруг urug | |
Accusative | уругну urugnu | |
Singular | Plural | |
Nominative | уруг urug |
уруглар uruglar |
Genitive | уругнуң urugnuñ |
уругларның uruglarnıñ |
Accusative | уругну urugnu |
уругларны uruglarnı |
Dative | уругга urugga |
уругларга uruglarga |
Locative | уругда urugda |
уругларда uruglarda |
Ablative | уругдан urugdan |
уруглардан uruglardan |
Prolative I | уругже urugje |
уругларже uruglarje |
Prolative II | уругдува urugduva |
уруглардува uruglarduva |
First person singular possessive forms of уруг | ||
---|---|---|
Nominative | уругум urugum | |
Accusative | уругумну urugumnu | |
Singular | Plural | |
Nominative | уругум urugum |
уругларым uruglarım |
Genitive | уругумнуң urugumnuñ |
уругларымның uruglarımnıñ |
Accusative | уругумну urugumnu |
уругларымны uruglarımnı |
Dative | уругумга urugumga |
уругларымга uruglarımga |
Locative | уругумда urugumda |
уругларымда uruglarımda |
Ablative | уругумдан urugumdan |
уругларымдан uruglarımdan |
Prolative I | уругумже urugumje |
уругларымже uruglarımje |
Prolative II | уругумдува urugumduva |
уругларымдува uruglarımduva |