From Proto-Turkic *ur-, compare Southern Altai ур- (ur-), Turkish vurmak.
уруу • (uruu) (Arabic spelling ۇرۇۇ)
From Proto-Turkic *urug (“seed; kin, relatives”). Cognate with Yakut уруу (uruu), Turkish uruk, etc.
уруу • (uruu)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | уруу uruu |
уруулар uruular |
| genitive (илик) | уруунун uruunun |
уруулардын uruulardın |
| dative (барыш) | урууга uruuga |
урууларга uruularga |
| accusative (табыш) | урууну uruunu |
урууларды uruulardı |
| locative (жатыш) | урууда uruuda |
урууларда uruularda |
| ablative (чыгыш) | уруудан uruudan |
уруулардан uruulardan |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | уруум uruum |
урууларым uruularım |
| genitive | уруумдун uruumdun |
урууларымдын uruularımdın |
| dative | уруума uruuma |
урууларыма uruularıma |
| accusative | уруумду uruumdu |
урууларымды uruularımdı |
| locative | уруумда uruumda |
урууларымда uruularımda |
| ablative | уруумдан uruumdan |
урууларымдан uruularımdan |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | урууң uruuŋ |
урууларың uruularıŋ |
| genitive | урууңдун uruuŋdun |
урууларыңдын uruularıŋdın |
| dative | урууңа uruuŋa |
урууларыңа uruularıŋa |
| accusative | урууңду uruuŋdu |
урууларыңды uruularıŋdı |
| locative | урууңда uruuŋda |
урууларыңда uruularıŋda |
| ablative | урууңдан uruuŋdan |
урууларыңдан uruularıŋdan |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | урууңуз uruuŋuz |
урууларыңыз uruularıŋız |
| genitive | урууңуздун uruuŋuzdun |
урууларыңыздын uruularıŋızdın |
| dative | урууңузга uruuŋuzga |
урууларыңызга uruularıŋızga |
| accusative | урууңузду uruuŋuzdu |
урууларыңызды uruularıŋızdı |
| locative | урууңузда uruuŋuzda |
урууларыңызда uruularıŋızda |
| ablative | урууңуздан uruuŋuzdan |
урууларыңыздан uruularıŋızdan |
From Proto-Turkic *urug (“seed; kin, relatives”).
уруу • (uruu)