ут (ut, “fire”) + ҡойроҡ (qoyroq, “tail”).
утҡойроҡ • (utqoyroq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | утҡойроҡ (utqoyroq) | утҡойроҡтар (utqoyroqtar) |
definite genitive | утҡойроҡтоң (utqoyroqtoñ) | утҡойроҡтарҙың (utqoyroqtarźıñ) |
dative | утҡойроҡҡа (utqoyroqqa) | утҡойроҡтарға (utqoyroqtarğa) |
definite accusative | утҡойроҡто (utqoyroqto) | утҡойроҡтарҙы (utqoyroqtarźı) |
locative | утҡойроҡта (utqoyroqta) | утҡойроҡтарҙа (utqoyroqtarźa) |
ablative | утҡойроҡтан (utqoyroqtan) | утҡойроҡтарҙан (utqoyroqtarźan) |