фијаке́р • (fijakér) m (plural фијаке́ри, relational adjective фијаке́рски)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | фијакер | фијакери |
definite unspecified | фијакерот | фијакерите |
definite proximal | фијакеров | фијакериве |
definite distal | фијакерон | фијакерине |
vocative | фијакеру | фијакери |
count form | — | фијакера |
From German Fiaker, from French fiacre.
фија̀кер m (Latin spelling fijàker)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | фијакер | фијакери |
genitive | фијакера | фијакера |
dative | фијакеру | фијакерима |
accusative | фијакер | фијакере |
vocative | фијакеру | фијакери |
locative | фијакеру | фијакерима |
instrumental | фијакером | фијакерима |