From German Furnier, from French fournir.
фурнир • (furnir) m (plural фурнири)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | фурнир (furnir) | фурнири (furniri) |
definite unspecified | фурнирот (furnirot) | фурнирите (furnirite) |
definite proximal | фурниров (furnirov) | фурнириве (furnirive) |
definite distal | фурнирон (furniron) | фурнирине (furnirine) |
vocative | фурниру (furniru) | фурнири (furniri) |
count form | — | фурнира (furnira) |
фу̀рнӣр m inan (Latin spelling fùrnīr)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | фу̀рнӣр | фурнири |
genitive | фурни́ра | фурнира |
dative | фурниру | фурнирима |
accusative | фурнир | фурнире |
vocative | фурнире | фурнири |
locative | фурниру | фурнирима |
instrumental | фурниром | фурнирима |