Borrowed from Ottoman Turkish شمار (Turkish şamar).
шамар • (šamar) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | шамар (šamar) | шамари (šamari) |
definite unspecified | шамарот (šamarot) | шамарите (šamarite) |
definite proximal | шамаров (šamarov) | шамариве (šamarive) |
definite distal | шамарон (šamaron) | шамарине (šamarine) |
vocative | шамаре (šamare) | шамари (šamari) |
count form | — | шамара (šamara) |
Borrowed from Ottoman Turkish شمار (Turkish şamar).
ша̀мар m (Latin spelling šàmar)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | шамар | шамари |
genitive | шамара | шамара |
dative | шамару | шамарима |
accusative | шамар | шамаре |
vocative | шамару / шамаре | шамари |
locative | шамару | шамарима |
instrumental | шамаром | шамарима |