From Proto-Turkic *čïb.
шеге • (şege)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | шеге (şege) | шегелер (şegeler) |
genitive | шегенің (şegenıñ) | шегелердің (şegelerdıñ) |
dative | шегеге (şegege) | шегелерге (şegelerge) |
accusative | шегені (şegenı) | шегелерді (şegelerdı) |
locative | шегеде (şegede) | шегелерде (şegelerde) |
ablative | шегеден (şegeden) | шегелерден (şegelerden) |
instrumental | шегемен (şegemen) | шегелермен (şegelermen) |