From Arabic شِفَاء (šifāʔ, “cure”).
шифа • (şifa)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | шифа (şifa) | шифалар (şifalar) |
definite genitive | шифаның (şifanıñ) | шифаларҙың (şifalarźıñ) |
dative | шифаға (şifağa) | шифаларға (şifalarğa) |
definite accusative | шифаны (şifanı) | шифаларҙы (şifalarźı) |
locative | шифала (şifala) | шифаларҙа (şifalarźa) |
ablative | шифанан (şifanan) | шифаларҙан (şifalarźan) |
Probably from German Schiff. Cognates include Carpathian Rusyn ші́фа (šífa), Czech and Slovak šíf and dialectal Serbo-Croatian шиф / šif.
шифа (šifa) f (obsolete)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | шифа (šifa) | шифи (šifi) |
genitive | шифи (šifi) | шифох (šifox) |
dative | шифи (šifi) | шифом (šifom) |
accusative | шифу (šifu) | шифи (šifi) |
instrumental | шифу (šifu) | шифами (šifami) |
locative | шифи (šifi) | шифох (šifox) |
vocative | шифо (šifo) | шифи (šifi) |