From Proto-Slavic *ščitъ, from Proto-Indo-European *skeytom. Cognate with Latin scūtum and Old Irish scíath.
щитъ • (štitŭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | щитъ štitŭ |
щита štita |
щити štiti |
genitive | щита štita |
щитоу štitu |
щитъ štitŭ |
dative | щитоу štitu |
щитома štitoma |
щитомъ štitomŭ |
accusative | щитъ štitŭ |
щита štita |
щитꙑ štity |
instrumental | щитомъ štitomŭ |
щитома štitoma |
щитꙑ štity |
locative | щитѣ štitě |
щитоу štitu |
щитѣхъ štitěxŭ |
vocative | щите štite |
щита štita |
щити štiti |
щитъ • (ščit) m inan (genitive щита́, nominative plural щиты́, genitive plural щито́въ)