From *yor(ï)ğa (“a horse with an ambling gait; the name of such gait”), from Proto-Turkic *yor(ï)- (“to walk”).
Cognate with Old Uyghur (jorïγa, “ambler”);[1] Kazakh жорға (jorğa), Kyrgyz жорго (jorgo), Southern Altai јорго (ǰorgo), Khakas чорға (çorğa), Uzbek yoʻrgʻa, Uyghur يورغا (yorgha), Turkmen ýorga, Turkish yorga, Yakut дьоруо (joruo, “ambling gate; the horse with such gait.”)
юрға • (yurğa)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | юрға (yurğa) | юрғалар (yurğalar) |
| definite genitive | юрғаның (yurğanıñ) | юрғаларҙың (yurğalarźıñ) |
| dative | юрғаға (yurğağa) | юрғаларға (yurğalarğa) |
| definite accusative | юрғаны (yurğanı) | юрғаларҙы (yurğalarźı) |
| locative | юрғала (yurğala) | юрғаларҙа (yurğalarźa) |
| ablative | юрғанан (yurğanan) | юрғаларҙан (yurğalarźan) |