From Proto-Turkic *yạyŋak (“cheek; jaw”).
Cognate with Dolgan һыңаак (“cheek”), Yakut сыҥаах (sıñaaq, “jaw, cheek”).
яңаҡ • (yañaq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | яңаҡ (yañaq) | яңаҡтар (yañaqtar) |
definite genitive | яңаҡтың (yañaqtıñ) | яңаҡтарҙың (yañaqtarźıñ) |
dative | яңаҡҡа (yañaqqa) | яңаҡтарға (yañaqtarğa) |
definite accusative | яңаҡты (yañaqtı) | яңаҡтарҙы (yañaqtarźı) |
locative | яңаҡта (yañaqta) | яңаҡтарҙа (yañaqtarźa) |
ablative | яңаҡтан (yañaqtan) | яңаҡтарҙан (yañaqtarźan) |