Inherited from Proto-Turkic *ič.
іш • (ış)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | іш (ış) | іштер (ışter) |
genitive | іштің (ıştıñ) | іштердің (ışterdıñ) |
dative | ішке (ışke) | іштерге (ışterge) |
accusative | ішті (ıştı) | іштерді (ışterdı) |
locative | іште (ışte) | іштерде (ışterde) |
ablative | іштен (ışten) | іштерден (ışterden) |
instrumental | ішпен (ışpen) | іштермен (ıştermen) |