From Proto-Turkic *ürüŋ (“white”). Cognate to Old Turkic 𐰇𐰼𐰭 (ürüŋ, “white”).
үрүҥ • (ürüñ)
үрүҥ (ürüñ), маҥан (mañan), (less common) ак (ak) |
бороҥ (boroñ), сур (sur) | хара (qara) |
кыһыл (kıhıl), тэтэркэй (teterkey); | ; кугас (kugas) | араҕас (arağas), саһархай (saharqay); хоҥор (qoñor) |
күөх (küöq) | от күөҕэ (ot küöğe); | |
халлаан күөх (qallaan küöq); күөх (küöq) | ||
; | ; | кыһаан (kıhaan) |