From Proto-Turkic *üŕeŋgü (“stirrup”), from *yüŕeŋgü, from *yüŕ (“ring”).
Cognate with Old Turkic 𐰇𐰔𐰭𐰇 (üzeŋü, “stirrup”); Kazakh үзеңгі (üzeñgı), Kyrgyz үзөңгү (üzöŋgü), Southern Altai ӱзеҥи (üzeŋi), Uyghur ئۈزەڭگە (üzengge), Uzbek uzangi, Turkmen üzeňňi, Azerbaijani üzəngi, Turkish üzengi (“stirrup”); Yakut иҥэһэ (iñehe) (with metathesis), Chuvash йӑрана (jărana, “stirrup”), etc.
өҙәңге • (öźəñge)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | өҙәңге (öźəñge) | өҙәңгеләр (öźəñgelər) |
definite genitive | өҙәңгенең (öźəñgeneñ) | өҙәңгеләрҙең (öźəñgelərźeñ) |
dative | өҙәңгегә (öźəñgegə) | өҙәңгеләргә (öźəñgelərgə) |
definite accusative | өҙәңгене (öźəñgene) | өҙәңгеләрҙе (öźəñgelərźe) |
locative | өҙәңгелә (öźəñgelə) | өҙәңгеләрҙә (öźəñgelərźə) |
ablative | өҙәңгенән (öźəñgenən) | өҙәңгеләрҙән (öźəñgelərźən) |