առածիմ • (aṙacim)
| infinitive | առածել, առածիլ* (aṙacel, aṙacil*) | participle | առածեցեալ, առածեալ (aṙacecʻeal, aṙaceal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | առածեց- (aṙacecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | առածիմ (aṙacim) | առածիս (aṙacis) | առածի (aṙaci) | առածիմք (aṙacimkʻ) | առածիք (aṙacikʻ) | առածին (aṙacin) | |
| imperfect | առածէի (aṙacēi) | առածէիր (aṙacēir) | առածէր, առածիւր (aṙacēr, aṙaciwr) | առածէաք (aṙacēakʻ) | առածէիք (aṙacēikʻ) | առածէին (aṙacēin) | |
| aorist | առածեցայ (aṙacecʻay) | առածեցար (aṙacecʻar) | առածեցաւ (aṙacecʻaw) | առածեցաք (aṙacecʻakʻ) | առածեցայք (aṙacecʻaykʻ) | առածեցան (aṙacecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | առածիցիմ (aṙacicʻim) | առածիցիս (aṙacicʻis) | առածիցի (aṙacicʻi) | առածիցիմք (aṙacicʻimkʻ) | առածիցիք (aṙacicʻikʻ) | առածիցին (aṙacicʻin) | |
| aorist | առածեցայց (aṙacecʻaycʻ) | առածեսցիս (aṙacescʻis) | առածեսցի (aṙacescʻi) | առածեսցուք (aṙacescʻukʻ) | առածեսջիք (aṙacesǰikʻ) | առածեսցին (aṙacescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | առածեա՛ց (aṙaceácʻ) | — | — | առածեցարո՛ւք (aṙacecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | առածեսջի՛ր (aṙacesǰír) | — | — | առածեսջի՛ք (aṙacesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ առածիր (mí aṙacir) | — | — | մի՛ առածիք (mí aṙacikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||