From աստուած (astuac, “god”) + -ա- (-a-) + բան (ban, “speech, word”). Calque of Ancient Greek θεο-λόγος (theo-lógos).
աստուածաբան • (astuacaban)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | աստուածաբան (astuacaban) | աստուածաբանք (astuacabankʻ) | |
| genitive | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| dative | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| accusative | աստուածաբան (astuacaban) | աստուածաբանս (astuacabans) | |
| ablative | աստուածաբանէ (astuacabanē) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| instrumental | աստուածաբանիւ (astuacabaniw) | աստուածաբանիւք (astuacabaniwkʻ) | |
| locative | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանս (astuacabans) |