մարմար

Hello, you have come here looking for the meaning of the word մարմար. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word մարմար, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say մարմար in singular and plural. Everything you need to know about the word մարմար you have here. The definition of the word մարմար will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofմարմար, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Armenian

Etymology

From Middle Armenian մարմար (marmar), from Old Armenian մարմար (marmar).

Pronunciation

Noun

մարմար (marmar)

  1. marble

Declension

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative մարմար (marmar) մարմարներ (marmarner)
dative մարմարի (marmari) մարմարների (marmarneri)
ablative մարմարից (marmaricʻ) մարմարներից (marmarnericʻ)
instrumental մարմարով (marmarov) մարմարներով (marmarnerov)
locative մարմարում (marmarum) մարմարներում (marmarnerum)
definite forms
nominative մարմարը/մարմարն (marmarə/marmarn) մարմարները/մարմարներն (marmarnerə/marmarnern)
dative մարմարին (marmarin) մարմարներին (marmarnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative մարմարս (marmars) մարմարներս (marmarners)
dative մարմարիս (marmaris) մարմարներիս (marmarneris)
ablative մարմարիցս (marmaricʻs) մարմարներիցս (marmarnericʻs)
instrumental մարմարովս (marmarovs) մարմարներովս (marmarnerovs)
locative մարմարումս (marmarums) մարմարներումս (marmarnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative մարմարդ (marmard) մարմարներդ (marmarnerd)
dative մարմարիդ (marmarid) մարմարներիդ (marmarnerid)
ablative մարմարիցդ (marmaricʻd) մարմարներիցդ (marmarnericʻd)
instrumental մարմարովդ (marmarovd) մարմարներովդ (marmarnerovd)
locative մարմարումդ (marmarumd) մարմարներումդ (marmarnerumd)

Old Armenian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Ancient Greek μάρμαρος (mármaros). The form մարմարիոն (marmarion) may reflect a hypothetical Byzantine Greek *μαρμάριον (*marmárion).

Noun

մարմար (marmar)

  1. marble
    • 14th century, Grigor Tatʻewacʻi, Girkʻ kʻarozutʻean or kočʻi Amaṙan hator  :[1]
      Եւ կէսն որ ՚ի ջուրն է՝ ՚ի մարմար քար փոխի
      Ew kēsn or ’i ǰurn ē, ’i marmar kʻar pʻoxi []

Usage notes

Ačaṙean remarks that the form մարմար (marmar) is certainly classical, even though we do not have a classical attestation by accident.

Derived terms

Descendants

References

  1. ^ Grigor Tatʻewacʻi (1741) Girkʻ kʻarozutʻean, or kočʻi Amaṙan hator [Sermons, Summer Part]‎, Constantinople: Abraham Tʻrakacʻi Press, page 163

Further reading

  • Ačaṙean, Hračʻeay (1977) “մարմար”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume III, Yerevan: University Press, pages 286–287
  • Hübschmann, Heinrich (1897) Armenische Grammatik. 1. Theil: Armenische Etymologie (in German), Leipzig: Breitkopf & Härtel, page 364