From *որունամ (*orunam), from *որուն- (*orun-), from *րուն- (*run-), from *րու- (*ru-), from Proto-Indo-European *rū- (“to roar, cry hoarsely”). Cognates include Sanskrit रौति (rauti, “to cry loud”), Ancient Greek ὠρύομαι (ōrúomai, “to howl, roar”), Latin rūmor, rāvus (“hoarse, husky”), Gothic 𐍂𐌿𐌽𐌰 (rūna), German raunen (“to whisper”), Russian реветь (revetʹ), etc.
ոռնամ • (oṙnam) (aorist indicative ոռնացի or ոռնացայ)
| infinitive | ոռնալ (oṙnal) | participle | ոռնացեալ (oṙnacʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ոռնաց- (oṙnacʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնամ (oṙnam) | ոռնաս (oṙnas) | ոռնայ (oṙnay) | ոռնամք (oṙnamkʻ) | ոռնայք (oṙnaykʻ) | ոռնան (oṙnan) | |
| imperfect | ոռնայի (oṙnayi) | ոռնայիր (oṙnayir) | ոռնայր (oṙnayr) | ոռնայաք (oṙnayakʻ) | ոռնայիք (oṙnayikʻ) | ոռնային (oṙnayin) | |
| aorist | ոռնացի (oṙnacʻi) | ոռնացեր (oṙnacʻer) | ոռնաց (oṙnacʻ) | ոռնացաք (oṙnacʻakʻ) | ոռնացէք, ոռնացիք (oṙnacʻēkʻ, oṙnacʻikʻ) | ոռնացին (oṙnacʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնայցեմ (oṙnaycʻem) | ոռնայցես (oṙnaycʻes) | ոռնայցէ (oṙnaycʻē) | ոռնայցեմք (oṙnaycʻemkʻ) | ոռնայցէք (oṙnaycʻēkʻ) | ոռնայցեն (oṙnaycʻen) | |
| aorist | ոռնացից (oṙnacʻicʻ) | ոռնասցես (oṙnascʻes) | ոռնասցէ (oṙnascʻē) | ոռնասցուք (oṙnascʻukʻ) | ոռնասջիք (oṙnasǰikʻ) | ոռնասցեն (oṙnascʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ոռնա՛ (oṙná) | — | — | ոռնացէ՛ք (oṙnacʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | ոռնասջի՛ր (oṙnasǰír) | — | — | ոռնասջի՛ք (oṙnasǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ոռնար (mí oṙnar) | — | — | մի՛ ոռնայք (mí oṙnaykʻ) | — | |
| infinitive | ոռնալ (oṙnal) | participle | ոռնացեալ (oṙnacʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ոռնաց- (oṙnacʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնամ (oṙnam) | ոռնաս (oṙnas) | ոռնայ (oṙnay) | ոռնամք (oṙnamkʻ) | ոռնայք (oṙnaykʻ) | ոռնան (oṙnan) | |
| imperfect | ոռնայի (oṙnayi) | ոռնայիր (oṙnayir) | ոռնայր (oṙnayr) | ոռնայաք (oṙnayakʻ) | ոռնայիք (oṙnayikʻ) | ոռնային (oṙnayin) | |
| aorist | ոռնացայ (oṙnacʻay) | ոռնացար (oṙnacʻar) | ոռնացաւ (oṙnacʻaw) | ոռնացաք (oṙnacʻakʻ) | ոռնացայք (oṙnacʻaykʻ) | ոռնացան (oṙnacʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ոռնայցիմ (oṙnaycʻim) | ոռնայցիս (oṙnaycʻis) | ոռնայցի (oṙnaycʻi) | ոռնայցիմք (oṙnaycʻimkʻ) | ոռնայցիք (oṙnaycʻikʻ) | ոռնայցին (oṙnaycʻin) | |
| aorist | ոռնացայց (oṙnacʻaycʻ) | ոռնասցիս (oṙnascʻis) | ոռնասցի (oṙnascʻi) | ոռնասցուք (oṙnascʻukʻ) | ոռնասջիք (oṙnasǰikʻ) | ոռնասցին (oṙnascʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ոռնացի՛ր (oṙnacʻír) | — | — | ոռնացարո՛ւք (oṙnacʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | ոռնասջի՛ր (oṙnasǰír) | — | — | ոռնասջի՛ք (oṙnasǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ոռնար (mí oṙnar) | — | — | մի՛ ոռնայք (mí oṙnaykʻ) | — | |