Borrowed from Ancient Greek Σατάν (Satán), from Biblical Hebrew שָׂטָן (śāṭān).
սատան • (satan)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | սատան (satan) | սատանք (satankʻ) |
genitive | սատանի (satani) | սատանից (satanicʻ) |
dative | սատանի (satani) | սատանից (satanicʻ) |
accusative | սատան (satan) | սատանս (satans) |
ablative | սատանէ (satanē) | սատանից (satanicʻ) |
instrumental | սատանիւ (sataniw) | սատանիւք (sataniwkʻ) |
locative | սատանի (satani) | սատանս (satans) |