קענען

Yiddish

From Middle High German kennen, a conflation of Old High German kennan (“to know”) and kunnan (“to be able to”), from Proto-West Germanic *kannijan (“to make known”) and *kunnan (“to know”).

Compare German kennen (“to know”) and können (“to be able to”). Cognate to English ken and can, and more distantly know.

קענען • (kenen) (past participle געקענט (gekent))

Conjugation of קענען

infinitive

קענען
kenen

present participle

past participle

auxiliary

present

איך קען
ikh ken

מיר קענען
mir kenen

דו קענסט
du kenst

איר קענט
ir kent

ער קען
er ken

זיי קענען
zey kenen

imperative

קען (דו)
ken (du)

קענט (איר)
kent (ir)

Composed forms


past	איך האָב געקענט ikh hob gekent	מיר האָבן געקענט mir hobn gekent
	דו האָסט געקענט du host gekent	איר האָט געקענט ir hot gekent
	ער האָט געקענט er hot gekent	זיי האָבן געקענט zey hobn gekent
pluperfect	איך האָב געהאַט געקענט ikh hob gehat gekent	מיר האָבן געהאַט געקענט mir hobn gehat gekent
	דו האָסט געהאַט געקענט du host gehat gekent	איר האָט געהאַט געקענט ir hot gehat gekent
	ער האָט געהאַט געקענט er hot gehat gekent	זיי האָבן געהאַט געקענט zey hobn gehat gekent

future	איך וועל קענען ikh vel kenen	מיר וועלן קענען mir veln kenen
	דו וועסט קענען du vest kenen	איר וועט קענען ir vet kenen
	ער וועט קענען er vet kenen	זיי וועלן קענען zey veln kenen

future perfect	איך וועל האָבן געקענט ikh vel hobn gekent	מיר וועלן האָבן געקענט mir veln hobn gekent
	דו וועסט האָבן געקענט du vest hobn gekent	איר וועט האָבן געקענט ir vet hobn gekent
	ער וועט האָבן געקענט er vet hobn gekent	זיי וועלן האָבן געקענט zey veln hobn gekent