أناب

Hello, you have come here looking for the meaning of the word أناب. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word أناب, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say أناب in singular and plural. Everything you need to know about the word أناب you have here. The definition of the word أناب will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofأناب, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Arabic

Root
ن و ب (n w b)
7 terms

Verb

أَنَابَ (ʔanāba) IV (non-past يُنِيبُ (yunību), verbal noun إِنَابَة (ʔināba))

  1. to delegate
  2. to turn

Conjugation

Conjugation of أَنَابَ (IV, hollow, full passive, verbal noun إِنَابَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِنَابَة
ʔināba
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنِيب
munīb
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنَاب
munāb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنَبْتُ
ʔanabtu
أَنَبْتَ
ʔanabta
أَنَابَ
ʔanāba
أَنَبْتُمَا
ʔanabtumā
أَنَابَا
ʔanābā
أَنَبْنَا
ʔanabnā
أَنَبْتُمْ
ʔanabtum
أَنَابُوا
ʔanābū
f أَنَبْتِ
ʔanabti
أَنَابَتْ
ʔanābat
أَنَابَتَا
ʔanābatā
أَنَبْتُنَّ
ʔanabtunna
أَنَبْنَ
ʔanabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنِيبُ
ʔunību
تُنِيبُ
tunību
يُنِيبُ
yunību
تُنِيبَانِ
tunībāni
يُنِيبَانِ
yunībāni
نُنِيبُ
nunību
تُنِيبُونَ
tunībūna
يُنِيبُونَ
yunībūna
f تُنِيبِينَ
tunībīna
تُنِيبُ
tunību
تُنِيبَانِ
tunībāni
تُنِبْنَ
tunibna
يُنِبْنَ
yunibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنِيبَ
ʔunība
تُنِيبَ
tunība
يُنِيبَ
yunība
تُنِيبَا
tunībā
يُنِيبَا
yunībā
نُنِيبَ
nunība
تُنِيبُوا
tunībū
يُنِيبُوا
yunībū
f تُنِيبِي
tunībī
تُنِيبَ
tunība
تُنِيبَا
tunībā
تُنِبْنَ
tunibna
يُنِبْنَ
yunibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنِبْ
ʔunib
تُنِبْ
tunib
يُنِبْ
yunib
تُنِيبَا
tunībā
يُنِيبَا
yunībā
نُنِبْ
nunib
تُنِيبُوا
tunībū
يُنِيبُوا
yunībū
f تُنِيبِي
tunībī
تُنِبْ
tunib
تُنِيبَا
tunībā
تُنِبْنَ
tunibna
يُنِبْنَ
yunibna
imperative
الْأَمْر
m أَنِبْ
ʔanib
أَنِيبَا
ʔanībā
أَنِيبُوا
ʔanībū
f أَنِيبِي
ʔanībī
أَنِبْنَ
ʔanibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنِبْتُ
ʔunibtu
أُنِبْتَ
ʔunibta
أُنِيبَ
ʔunība
أُنِبْتُمَا
ʔunibtumā
أُنِيبَا
ʔunībā
أُنِبْنَا
ʔunibnā
أُنِبْتُمْ
ʔunibtum
أُنِيبُوا
ʔunībū
f أُنِبْتِ
ʔunibti
أُنِيبَتْ
ʔunībat
أُنِيبَتَا
ʔunībatā
أُنِبْتُنَّ
ʔunibtunna
أُنِبْنَ
ʔunibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنَابُ
ʔunābu
تُنَابُ
tunābu
يُنَابُ
yunābu
تُنَابَانِ
tunābāni
يُنَابَانِ
yunābāni
نُنَابُ
nunābu
تُنَابُونَ
tunābūna
يُنَابُونَ
yunābūna
f تُنَابِينَ
tunābīna
تُنَابُ
tunābu
تُنَابَانِ
tunābāni
تُنَبْنَ
tunabna
يُنَبْنَ
yunabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنَابَ
ʔunāba
تُنَابَ
tunāba
يُنَابَ
yunāba
تُنَابَا
tunābā
يُنَابَا
yunābā
نُنَابَ
nunāba
تُنَابُوا
tunābū
يُنَابُوا
yunābū
f تُنَابِي
tunābī
تُنَابَ
tunāba
تُنَابَا
tunābā
تُنَبْنَ
tunabna
يُنَبْنَ
yunabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنَبْ
ʔunab
تُنَبْ
tunab
يُنَبْ
yunab
تُنَابَا
tunābā
يُنَابَا
yunābā
نُنَبْ
nunab
تُنَابُوا
tunābū
يُنَابُوا
yunābū
f تُنَابِي
tunābī
تُنَبْ
tunab
تُنَابَا
tunābā
تُنَبْنَ
tunabna
يُنَبْنَ
yunabna