| Root |
|---|
| ء ن س (ʔ-n-s) |
From Proto-Semitic *ʔināš- (“man, person”). Has the form of a verbal noun , as if from أَنِسَ (ʔanisa, “to sense (visually or auditorily)”).
إِنْسَان • (ʔinsān) m (plural أَنَاسِيّ (ʔanāsiyy))
| Singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal | إِنْسَان ʔinsān |
الْإِنْسَان al-ʔinsān |
إِنْسَان ʔinsān |
| Nominative | إِنْسَانٌ ʔinsānun |
الْإِنْسَانُ al-ʔinsānu |
إِنْسَانُ ʔinsānu |
| Accusative | إِنْسَانًا ʔinsānan |
الْإِنْسَانَ al-ʔinsāna |
إِنْسَانَ ʔinsāna |
| Genitive | إِنْسَانٍ ʔinsānin |
الْإِنْسَانِ al-ʔinsāni |
إِنْسَانِ ʔinsāni |
| Dual | Indefinite | Definite | Construct |
| Informal | إِنْسَانَيْن ʔinsānayn |
الْإِنْسَانَيْن al-ʔinsānayn |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| Nominative | إِنْسَانَانِ ʔinsānāni |
الْإِنْسَانَانِ al-ʔinsānāni |
إِنْسَانَا ʔinsānā |
| Accusative | إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni |
الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| Genitive | إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni |
الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni |
إِنْسَانَيْ ʔinsānay |
| Plural | basic broken plural diptote | ||
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal | أَنَاسِي ʔanāsī |
الْأَنَاسِي al-ʔanāsī |
أَنَاسِي ʔanāsī |
| Nominative | أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu |
الْأَنَاسِيُّ al-ʔanāsiyyu |
أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu |
| Accusative | أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
الْأَنَاسِيَّ al-ʔanāsiyya |
أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
| Genitive | أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya |
الْأَنَاسِيِّ al-ʔanāsiyyi |
أَنَاسِيِّ ʔanāsiyyi |
From Arabic إِنْسَان (ʔinsān).
إنسان • (ʔinsān) m (plural ناس (nās), feminine إنسانة (ʔinsāna))
From Arabic إِنْسَان (ʔinsān).
إنسان • (ʔinsān) m (plural ناس (nās), feminine إنسانة (ʔinsāne))