اسمر • (esmer)
Hindoglu, Artin (1838) “اسمر”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français, Vienna: F. Beck, page 38
Root |
---|
س م ر |
1 term |
Learned borrowing from Arabic اِسْمَرَّ (ismarra).
اسمر • (ismarr) IX (present بسمرّ (bismarr))
Conjugation of اسمرّ (ismarr) | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
past | m | اسمرّيت (ismarrēt) | اسمرّيت (ismarrēt) | اسمرّ (ismarr) | اسمرّينا (ismarrēna) | اسمرّيتو (ismarrētu) | اسمرّو (ismarru) | |
f | اسمرّيتي (ismarrēti) | اسمرّت (ismarrat) | ||||||
present | m | بسمرّ (basmarr) | بتسمرّ (btismarr) | بسمرّ (bismarr) | منسمرّ (mnismarr) | بتسمرّو (btismarru) | بسمرّو (bismarru) | |
f | بتسمرّي (btismarri) | بتسمرّ (btismarr) | ||||||
subjunctive | m | اسمرّ (asmarr) | تسمرّ (tismarr) | يسمرّ (ysmarr) | نسمرّ (nismarr) | تسمرّو (tismarru) | يسمرّو (ysmarru) | |
f | تسمرّي (tismarri) | تسمرّ (tismarr) | ||||||
imperative | m | اسمرّ (ismarr) | اسمرّو (ismarru) | |||||
f | اسمرّي (ismarri) |