تَكَّ • (takka) I, non-past يَتُكُّ (yatukku)
verbal noun الْمَصْدَر |
تَكّ takk | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
tākk | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | takaktu |
takakta |
تَكَّ takka |
takaktumā |
takkā |
takaknā |
takaktum |
takkū | |||
f | takakti |
takkat |
takkatā |
takaktunna |
takakna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | ʔatukku |
tatukku |
yatukku |
tatukkāni |
yatukkāni |
natukku |
tatukkūna |
yatukkūna | |||
f | tatukkīna |
tatukku |
tatukkāni |
tatkukna |
yatkukna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | ʔatukka |
tatukka |
yatukka |
tatukkā |
yatukkā |
natukka |
tatukkū |
yatukkū | |||
f | tatukkī |
tatukka |
tatukkā |
tatkukna |
yatkukna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | ʔatukka or ʔatukki or ʔatkuk |
tatukka or tatukki or tatkuk |
yatukka or yatukki or yatkuk |
tatukkā |
yatukkā |
natukka or natukki or natkuk |
tatukkū |
yatukkū | |||
f | tatukkī |
tatukka or tatukki or tatkuk |
tatukkā |
tatkukna |
yatkukna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | tukka or tukki or utkuk |
tukkā |
tukkū |
||||||||
f | tukkī |
utkukna |
تَكّ • (takk) m
Borrowed from Ottoman Turkish تك (tek).
تك • (tekk) m
From Proto-Turkic *tēk.
تك • (tek)