حرف زدن

From حَرْف (harf, “speech”) +‎ زَدَن (zadan, “to beat”).

حَرْف زَدَن • (harf zadan)

1. (Iran, more informal) to talk; to speak

   Synonym: صُحْبَت کَرْدَن (sohbat kardan, more formal)

   میل دارم با شما حرف بزنم.

   meyl dâram bâ šomâ harf bezanam.

   I'd like to speak with you.

   • c. 1580, Vahshī Bāfqī, “گلهٔ یار دل‌آزار”, in گزیده اشعار [Selected Poems]‎:

     چیست مانع ز من زار چه می‌پرهیزی؟
     بگشا لعل شکربار چه می‌پرهیزی؟
     حرف زن ای بت خونخوار چه می‌پرهیزی؟
     نه حدیثی کنی اظهار چه می‌پرهیزی؟

     čī-st māni' zi man-i zār či mē-parhēzī?
     bugšā la'l-i šikarbār či mē-parhēzī?
     harf zan ay but-i xūnxwār či mē-parhēzī?
     na hadīsē kunī izhār či mē-parhēzī?

     What's the problem with this wretched me? Why keep away?
     Open your sugar-bearing ruby lips! Why keep away?
     Talk , my idol who drinks my blood! Why keep away?
     You do not tell a single tale! Why keep away?

     (Classical Persian transliteration)

   • 1967, Samad Behrangi, ماهی سیاه کوچولو [The Little Black Fish]:

     چند روزی بود که ماهی کوچولو تو فکر بود و خیلی کم حرف می‌زد.

     čand ruz-i bud ke mâhi-ye kučulu tu fekr bud va xeyli kam harf mi-zad.

     It was for several days that the little fish was deep in thought and spoke very little.