From Middle Persian (dyw'nk' /dēwānag/, “demonic; crazy, insane”), from Proto-Iranian *daywánah (“demon possessed; insane, crazy”).[1]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | dēwāna |
| Dari reading? | dēwāna |
| Iranian reading? | divâne |
| Tajik reading? | devona |
دیوانه • (divâne) (comparative دیوانهتَر (divâne-tar), superlative دیوانهتَرین (divâne-tarin))
| Dari | دیوانه |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | девона |
دیوانه • (divâne)
| Predicative forms of دیوانه (divâne) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| 1st person (“I am, we are”) |
دیوانهام (divâné-am) دیوونهام، دیوونم △ (divunám) |
دیوانهایم (divâné-im) دیوونهایم △ (divuné-im) |
| 2nd person (“you are”) |
دیوانهای (divâné-i) دیوونهای △ (divuné-i) |
دیوانهاید (divâné-id) دیوونهاین △ (divuné-in) |
| 3rd person (“he/she/it is, they are”) |
دیوانه است (divâné ast) دیوونهئه، دیوونس △ (divuné-e, divunás) |
دیوانهاند (divâné-and) دیوونهان، دیوونن △ (divuné-an, divunán) |
| △ Colloquial. | ||