فراموش کردن

From فراموش (farâmôš, “forgotten”) +‎ کردن (kardan, “to do; to make”).

فراموش کردن • (farâmôš kardan) (present stem فراموش کن (farâmôš kon))

1. to forget

   Synonyms: یاد رفتن (yâd raftan), از یاد بردن (az yâd bordan), (archaic) فراموشیدن (farâmušidan)

   Antonym: یاد آمدن (yâd âmadan)

   مرا فراموش نکن (more literary)

   ma-râ farâmôš na-kon

   فراموشم نکن (more colloquial)

   farâmuš-am na-kon

   Don't forget me

   • c. 1260, Rumi, “2:1080−1081”, in The Masnavi:

     چون کسی کاو از مرض گل داشت دوست، گر چه پندارد که آن خود قوت اوست، قوت اصلی را فرامش کرده است، روی در قوت مرض آورده است.

     čon kas-i k-u az maraz gel dâšt dust, gar če pendârad ke ân xod qut-e u-st, qut-e asli-râ farâmôš karde ast, ruy dar qut-e maraz âvorde ast.

     As one who from disease has become fond of clay—though he may suppose that that is indeed his food, he has forgotten his original food and has betaken himself to the food of disease.

     (Reynold A. Nicholson translation)

• → Khalaj: fərâmuş şamaq (calque)