From the present participle of अर्हति (arhati, “to deserve”). From the root अर्ह् (arh) + -अत् (-at).
अर्हत् • (árhat) stem
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | अर्हन् (arhan) | अर्हन्तौ (arhantau) अर्हन्ता¹ (arhantā¹) |
अर्हन्तः (arhantaḥ) |
| vocative | अर्हन् (arhan) | अर्हन्तौ (arhantau) अर्हन्ता¹ (arhantā¹) |
अर्हन्तः (arhantaḥ) |
| accusative | अर्हन्तम् (arhantam) | अर्हन्तौ (arhantau) अर्हन्ता¹ (arhantā¹) |
अर्हतः (arhataḥ) |
| instrumental | अर्हता (arhatā) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भिः (arhadbhiḥ) |
| dative | अर्हते (arhate) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| ablative | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| genitive | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हताम् (arhatām) |
| locative | अर्हति (arhati) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हत्सु (arhatsu) |
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | अर्हती (arhatī) | अर्हत्यौ (arhatyau) अर्हती¹ (arhatī¹) |
अर्हत्यः (arhatyaḥ) अर्हतीः¹ (arhatīḥ¹) |
| vocative | अर्हति (arhati) | अर्हत्यौ (arhatyau) अर्हती¹ (arhatī¹) |
अर्हत्यः (arhatyaḥ) अर्हतीः¹ (arhatīḥ¹) |
| accusative | अर्हतीम् (arhatīm) | अर्हत्यौ (arhatyau) अर्हती¹ (arhatī¹) |
अर्हतीः (arhatīḥ) |
| instrumental | अर्हत्या (arhatyā) | अर्हतीभ्याम् (arhatībhyām) | अर्हतीभिः (arhatībhiḥ) |
| dative | अर्हत्यै (arhatyai) | अर्हतीभ्याम् (arhatībhyām) | अर्हतीभ्यः (arhatībhyaḥ) |
| ablative | अर्हत्याः (arhatyāḥ) अर्हत्यै² (arhatyai²) |
अर्हतीभ्याम् (arhatībhyām) | अर्हतीभ्यः (arhatībhyaḥ) |
| genitive | अर्हत्याः (arhatyāḥ) अर्हत्यै² (arhatyai²) |
अर्हत्योः (arhatyoḥ) | अर्हतीनाम् (arhatīnām) |
| locative | अर्हत्याम् (arhatyām) | अर्हत्योः (arhatyoḥ) | अर्हतीषु (arhatīṣu) |
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | अर्हत् (arhat) | अर्हन्ती (arhantī) | अर्हन्ति (arhanti) |
| vocative | अर्हत् (arhat) | अर्हन्ती (arhantī) | अर्हन्ति (arhanti) |
| accusative | अर्हत् (arhat) | अर्हन्ती (arhantī) | अर्हन्ति (arhanti) |
| instrumental | अर्हता (arhatā) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भिः (arhadbhiḥ) |
| dative | अर्हते (arhate) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| ablative | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| genitive | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हताम् (arhatām) |
| locative | अर्हति (arhati) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हत्सु (arhatsu) |
अर्हत् • (arhat) stem, m
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | अर्हन् (arhan) | अर्हन्तौ (arhantau) | अर्हन्तः (arhantaḥ) |
| vocative | अर्हन् (arhan) | अर्हन्तौ (arhantau) | अर्हन्तः (arhantaḥ) |
| accusative | अर्हन्तम् (arhantam) | अर्हन्तौ (arhantau) | अर्हतः (arhataḥ) |
| instrumental | अर्हता (arhatā) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भिः (arhadbhiḥ) |
| dative | अर्हते (arhate) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| ablative | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हद्भ्याम् (arhadbhyām) | अर्हद्भ्यः (arhadbhyaḥ) |
| genitive | अर्हतः (arhataḥ) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हताम् (arhatām) |
| locative | अर्हति (arhati) | अर्हतोः (arhatoḥ) | अर्हत्सु (arhatsu) |