अ- (a-, “no”) + विद्या (vidyā́, “knowledge”)
अविद्या • (ávidyā) stem, f
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | अविद्या (ávidyā) | अविद्ये (ávidye) | अविद्याः (ávidyāḥ) |
| vocative | अविद्ये (ávidye) | अविद्ये (ávidye) | अविद्याः (ávidyāḥ) |
| accusative | अविद्याम् (ávidyām) | अविद्ये (ávidye) | अविद्याः (ávidyāḥ) |
| instrumental | अविद्यया (ávidyayā) अविद्या¹ (ávidyā¹) |
अविद्याभ्याम् (ávidyābhyām) | अविद्याभिः (ávidyābhiḥ) |
| dative | अविद्यायै (ávidyāyai) | अविद्याभ्याम् (ávidyābhyām) | अविद्याभ्यः (ávidyābhyaḥ) |
| ablative | अविद्यायाः (ávidyāyāḥ) अविद्यायै² (ávidyāyai²) |
अविद्याभ्याम् (ávidyābhyām) | अविद्याभ्यः (ávidyābhyaḥ) |
| genitive | अविद्यायाः (ávidyāyāḥ) अविद्यायै² (ávidyāyai²) |
अविद्ययोः (ávidyayoḥ) | अविद्यानाम् (ávidyānām) |
| locative | अविद्यायाम् (ávidyāyām) | अविद्ययोः (ávidyayoḥ) | अविद्यासु (ávidyāsu) |