उद्- (ud-, “out, forth”) + गातृ (gātṛ, “singer”), from Proto-Indo-European *geH-tōr.
उद्गातृ • (ud-gātṛ́) stem, m
Masculine ṛ-stem declension of उद्गातृ (udgātṛ́) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | उद्गाता udgātā́ |
उद्गातारौ / उद्गातारा¹ udgātā́rau / udgātā́rā¹ |
उद्गातारः udgātā́raḥ |
Vocative | उद्गातः údgātaḥ |
उद्गातारौ / उद्गातारा¹ údgātārau / údgātārā¹ |
उद्गातारः údgātāraḥ |
Accusative | उद्गातारम् udgātā́ram |
उद्गातारौ / उद्गातारा¹ udgātā́rau / udgātā́rā¹ |
उद्गातॄन् udgātṝ́n |
Instrumental | उद्गात्रा udgātrā́ |
उद्गातृभ्याम् udgātṛ́bhyām |
उद्गातृभिः udgātṛ́bhiḥ |
Dative | उद्गात्रे udgātré |
उद्गातृभ्याम् udgātṛ́bhyām |
उद्गातृभ्यः udgātṛ́bhyaḥ |
Ablative | उद्गातुः udgātúḥ |
उद्गातृभ्याम् udgātṛ́bhyām |
उद्गातृभ्यः udgātṛ́bhyaḥ |
Genitive | उद्गातुः udgātúḥ |
उद्गात्रोः udgātróḥ |
उद्गातॄणाम् udgātṝṇā́m |
Locative | उद्गातरि udgātári |
उद्गात्रोः udgātróḥ |
उद्गातृषु udgātṛ́ṣu |
Notes |
|