Borrowed from Sanskrit उपकार (upakāra).
उपकार • (upkār) m (Urdu spelling اُپکار)
उपकार m
| Case \ Number | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative (first) | उपकारो (upakāro) | उपकारा (upakārā) |
| Accusative (second) | उपकारं (upakāraṃ) | उपकारे (upakāre) |
| Instrumental (third) | उपकारेन (upakārena) | उपकारेहि (upakārehi) or उपकारेभि (upakārebhi) |
| Dative (fourth) | उपकारस्स (upakārassa) or उपकाराय (upakārāya) or उपकारत्थं (upakāratthaṃ) | उपकारानं (upakārānaṃ) |
| Ablative (fifth) | उपकारस्मा (upakārasmā) or उपकारम्हा (upakāramhā) or उपकारा (upakārā) | उपकारेहि (upakārehi) or उपकारेभि (upakārebhi) |
| Genitive (sixth) | उपकारस्स (upakārassa) | उपकारानं (upakārānaṃ) |
| Locative (seventh) | उपकारस्मिं (upakārasmiṃ) or उपकारम्हि (upakāramhi) or उपकारे (upakāre) | उपकारेसु (upakāresu) |
| Vocative (calling) | उपकार (upakāra) | उपकारा (upakārā) |
From उप- (upa-, “towards”) + कार (kāra, “act, action”).
उपकार • (upakāra) stem, m
| Masculine a-stem declension of उपकार (upakāra) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | उपकारः upakāraḥ |
उपकारौ / उपकारा¹ upakārau / upakārā¹ |
उपकाराः / उपकारासः¹ upakārāḥ / upakārāsaḥ¹ |
| Vocative | उपकार upakāra |
उपकारौ / उपकारा¹ upakārau / upakārā¹ |
उपकाराः / उपकारासः¹ upakārāḥ / upakārāsaḥ¹ |
| Accusative | उपकारम् upakāram |
उपकारौ / उपकारा¹ upakārau / upakārā¹ |
उपकारान् upakārān |
| Instrumental | उपकारेण upakāreṇa |
उपकाराभ्याम् upakārābhyām |
उपकारैः / उपकारेभिः¹ upakāraiḥ / upakārebhiḥ¹ |
| Dative | उपकाराय upakārāya |
उपकाराभ्याम् upakārābhyām |
उपकारेभ्यः upakārebhyaḥ |
| Ablative | उपकारात् upakārāt |
उपकाराभ्याम् upakārābhyām |
उपकारेभ्यः upakārebhyaḥ |
| Genitive | उपकारस्य upakārasya |
उपकारयोः upakārayoḥ |
उपकाराणाम् upakārāṇām |
| Locative | उपकारे upakāre |
उपकारयोः upakārayoḥ |
उपकारेषु upakāreṣu |
| Notes |
| ||