Borrowed from Sanskrit उपवन (upavana).
उपवन • (upvan) m (Urdu spelling اپون)
Compound of उप- (upa-) + वन (vana, “forest”).
उपवन • (upavana) stem, n
Neuter a-stem declension of उपवन (upavana) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | उपवनम् upavanam |
उपवने upavane |
उपवनानि / उपवना¹ upavanāni / upavanā¹ |
Vocative | उपवन upavana |
उपवने upavane |
उपवनानि / उपवना¹ upavanāni / upavanā¹ |
Accusative | उपवनम् upavanam |
उपवने upavane |
उपवनानि / उपवना¹ upavanāni / upavanā¹ |
Instrumental | उपवनेन upavanena |
उपवनाभ्याम् upavanābhyām |
उपवनैः / उपवनेभिः¹ upavanaiḥ / upavanebhiḥ¹ |
Dative | उपवनाय upavanāya |
उपवनाभ्याम् upavanābhyām |
उपवनेभ्यः upavanebhyaḥ |
Ablative | उपवनात् upavanāt |
उपवनाभ्याम् upavanābhyām |
उपवनेभ्यः upavanebhyaḥ |
Genitive | उपवनस्य upavanasya |
उपवनयोः upavanayoḥ |
उपवनानाम् upavanānām |
Locative | उपवने upavane |
उपवनयोः upavanayoḥ |
उपवनेषु upavaneṣu |
Notes |
|