Borrowed from Sanskrit उपवन (upavana).
उपवन • (upvan) m (Urdu spelling اپون)
Compound of उप- (upa-) + वन (vana, “forest”).
उपवन • (upavana) stem, n
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | उपवनम् (upavanam) | उपवने (upavane) | उपवनानि (upavanāni) उपवना¹ (upavanā¹) |
vocative | उपवन (upavana) | उपवने (upavane) | उपवनानि (upavanāni) उपवना¹ (upavanā¹) |
accusative | उपवनम् (upavanam) | उपवने (upavane) | उपवनानि (upavanāni) उपवना¹ (upavanā¹) |
instrumental | उपवनेन (upavanena) | उपवनाभ्याम् (upavanābhyām) | उपवनैः (upavanaiḥ) उपवनेभिः¹ (upavanebhiḥ¹) |
dative | उपवनाय (upavanāya) | उपवनाभ्याम् (upavanābhyām) | उपवनेभ्यः (upavanebhyaḥ) |
ablative | उपवनात् (upavanāt) | उपवनाभ्याम् (upavanābhyām) | उपवनेभ्यः (upavanebhyaḥ) |
genitive | उपवनस्य (upavanasya) | उपवनयोः (upavanayoḥ) | उपवनानाम् (upavanānām) |
locative | उपवने (upavane) | उपवनयोः (upavanayoḥ) | उपवनेषु (upavaneṣu) |