Uncertain. Either:
1: From Proto-Indo-European *kenkēl- (“kneecap; joint”). Cognate with English heel, Old Norse hæll, Latvian cinksla and Lithuanian kenkle.
2: From a non-Aryan substrate; perhaps related to Sanskrit कपाल (kapāla, “skull”)
कङ्काल • (kaṅkāla) stem, n
Neuter a-stem declension of कङ्काल | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | कङ्कालम् (kaṅkālam) | ||
Gen. sg. | कङ्कालस्य (kaṅkālasya) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | कङ्कालम् (kaṅkālam) | कङ्काले (kaṅkāle) | कङ्कालानि (kaṅkālāni) |
Vocative | कङ्काल (kaṅkāla) | कङ्काले (kaṅkāle) | कङ्कालानि (kaṅkālāni) |
Accusative | कङ्कालम् (kaṅkālam) | कङ्काले (kaṅkāle) | कङ्कालानि (kaṅkālāni) |
Instrumental | कङ्कालेन (kaṅkālena) | कङ्कालाभ्याम् (kaṅkālābhyām) | कङ्कालैः (kaṅkālaiḥ) |
Dative | कङ्कालाय (kaṅkālāya) | कङ्कालाभ्याम् (kaṅkālābhyām) | कङ्कालेभ्यः (kaṅkālebhyaḥ) |
Ablative | कङ्कालात् (kaṅkālāt) | कङ्कालाभ्याम् (kaṅkālābhyām) | कङ्कालेभ्यः (kaṅkālebhyaḥ) |
Genitive | कङ्कालस्य (kaṅkālasya) | कङ्कालयोः (kaṅkālayoḥ) | कङ्कालानाम् (kaṅkālānām) |
Locative | कङ्काले (kaṅkāle) | कङ्कालयोः (kaṅkālayoḥ) | कङ्कालेषु (kaṅkāleṣu) |