कण्ठ्य

Derived from कण्ठ (kaṇṭhá, “throat, neck”).

• (Vedic) IPA^(key): /kɐ́ɳ.ʈʰjɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈkɐɳ.ʈʰjɐ/

कण्ठ्य • (káṇṭhya) stem

1. being at or in the throat
2. suitable to the throat
3. (phonetics) guttural (used to describe the place of articulation of the letters क (ka), ख (kha), ग (ga), घ (gha), ङ (ṅa), ह (ha))

   Coordinate terms: कण्ठ्य (kaṇṭhya), तालव्य (tālavya), मूर्धन्य (mūrdhanya), वर्त्स्य (vartsya), दन्त्य (dantya), ओष्ठ्य (oṣṭhya)

कण्ठ्य • (káṇṭhyas) stem, m

1. (linguistics, phonology) A guttural sound or letter; (used to describe the letters क (ka), ख (kha), ग (ga), घ (gha), ङ (ṅa), ह (ha))

   Coordinate terms: कण्ठ्य (kaṇṭhya), तालव्य (tālavya), मूर्धन्य (mūrdhanya), वर्त्स्य (vartsya), दन्त्य (dantya), ओष्ठ्य (oṣṭhya)

• Monier Williams (1899) “कण्ठ्य”, in A Sanskrit–English Dictionary, , new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0246.